Haal je hoofd uit de cloud


‘Drukke dag’, zucht ik aan de telefoon tegen mijn moeder. ‘Een strakke deadline gehaald, dringende mails verstuurd en een Zoommeeting in de late namiddag gehad.’ Bij gebrek aan ouderwets telefoonkoord draai ik krulletjes in mijn haar. Dat doe ik wel vaker wanneer ik ongemakkelijk word. Want ik zit eigenlijk nog steeds in mijn pyjama in de sofa. Wie als een vlieg op de muur mijn zogenaamd drukke dag had kunnen aanschouwen, zag een ongewassen dertiger acht uur lang bijna onbeweeglijk naar haar laptop staren. ‘Is dit alles?’ zingt Doe Maar schijnbaar onwillekeurig in mijn hoofd.

Ik besef het. Steeds vaker loop ik onzacht tegen de onzichtbare muren van mijn kleine, kunstmatige wereld aan. Zo ontdekte ik onlangs, na wekenlang digitaal overleg met een nieuwe collega, dat ze in werkelijkheid een luttele drie straten verderop woont. Onze berichten hadden we bij wijze van spreken op papieren vliegertjes in elkaars open raam kunnen mikken. Digitale koffiepauzes hadden frisse wandelingen in het nabijgelegen park kunnen zijn. Maar we wisten het niet. We waren elkaar niet tegen het lijf gelopen, want we waren amper buiten geweest. Het was een bevreemdende ontdekking. Alsof je wakker wordt uit een droom en je jezelf moet knijpen, omdat je twijfelt welke wereld nu de echte is.

Het groeiende belang van de virtuele realiteit heeft door de coronacrisis nog een stevige boost gekregen. Wat voordelen heeft: ondanks ons fysieke isolement blijven we met elkaar verbonden via allerlei apps. Online thuiswerk biedt kansen op ecologisch en persoonlijk vlak. En we kunnen ontspannen met virtueel escapisme. Op Tiktok leer je zelfs hoe je aan ‘reality shifting’ kunt doen: door een combinatie van meditatie, scripts en een speciale geluidsband zou je in een andere dimensie terecht kunnen komen. Zweinstein, de wereld van Harry Potter blijkt erg populair.

Waarom dan in de trieste realiteit blijven als je vrolijk een fantasie in kan vliegen? Omdat we mensen zijn. We moeten kunnen ademen, bewegen, voelen, ervaren en proeven. Als we dat negeren, dan wreekt zich dat. Ons lijf wordt stram en onze geest ongelukkig. Zo constateren de VUB en het slaaplaboratorium Brugman dat slapeloosheid stijgt in coronatijd. Een van de oorzaken is huidhonger, de nood aan lichamelijk contact.

Eenzaamheid, angsten, depressie: je kunt ervan wegvluchten in je hoofd, maar je voelt het des te meer in je lijf. Dus maak ik goede voornemens. Gedaan met urenlang stilzitten, met mijn hoofd in de cloud. Elke ochtend douchen, échte kleren aan en een dagelijkse wandelvergadering met mijn nieuwe collega in het park. Maar ook gezond eten, verse bloemen in huis halen en knuffelen met mijn kinderen. Wie zijn eigen realiteit kan shiften, hoeft niet te vluchten naar Zweinstein.

(De Standaard, 2021)

Using Format